نگاره سرو در فرهنگ زرتشت

استان کرمان از محدود مناطقی است که هنوز تعداد زیادی از پیروان آئین زرتشتی را در خود جای داده، در تاریخ از مقاومت زرتشتیان زیاد نوشته شده است .

اعتقاد زرتشتیان به سرو به عنوان درختی که سمبل اهورا مزداست و به علت همیشه سبز بودنش نشان جاودانگی تلقی می‌شود باعث شده که این نگاره به عنوان نقش اصلی در پته دوزی زنان زرتشتی جای گرفته شود، در کنار سرو بته جقه نیز یکی از فرمهای اصلی تزئینات آنها می باشد .

در تاریخ زرتشتیان به سوگواری زنان برای مردان زرتشتی که به خاطر مقاومت در برابر ارتش اسلام کشته شده‌اند،زیاد نوشته شده است .

«پس از حمله اعراب به ایران در منطقه کرمان گروهی از مردان زرتشتی در برابر ارتش اسلام کشته شده اند، عزاداری در دین زرتشت آنطور که مسلمانان می‌شناسند مفهوم ندارد و از جانب دیگر عزاداری بر کشتگان مخالف اسلام ممنوعیت داشت، به همین دلیل زنان زرتشتی مبادرت به کندن سوراخ‌هایی در بین خانه‌ها می‌کردند و در مواقع معلوم گرد یکدیگر جمع شده و برجوانان خویش به عنوان مادران پسر و شوهر از دست داده می‌گریستند .

در نهایت بعد از مدتها یعنی حدود اوایل دوره سلجوقی مبادرت به این امر کردند که سیاووش را به سرو مثال بزنند وبه این وسیله بر فرزندان و شوهران خویش عزاداری بکنند .

سرو شکسته یا خمیده ای که به نام بته جقه بر پته دوزی های آنان یافت می‌شود اشاره ای است به اندوه زنان زرتشتی به نحوی که اندوه خویش را در هنرشان بکار گرفته‌اند .

به طور کلی زنان زرتشتی کرمان حق نداشتند که برای جوان از دست ر فته یا همسر کشته شده‌شان در جنگ‌‌‌ها در ملأ عام گریه کنند، به همین دلیل آنان به این قانون احترام می گذاشتند و یادبودی از طبیعت به وام می‌گرفتند تا بغض‌‌‌‌های در گلو مانده خود را در انظار به شکل سروی ترسیم کنند که با قامتی استوار ایستاده است .

نمادی که همیشه سبز است و میوه‌ خوردنی ندارد؛ بلکه نشانه آزادگی و آزادمردی می باشد و هنگامی که بغض می ترکد، از مظلومیت آن «بته جقه ای» آشکار می شود که درپته قالیها، گلیم‌‌ها،البسه و حتی ابزارآلات تزئینی به خوبی قابل مشاهده است .

زنان زرتشت نقش زیادی در رونق و ماندگاری پته کرمان دارند.و طرح هایی را که در گذشته روی پته پیاده کردند تا به امروز این طرح های زیبا ماندگار شده است.و این طرح ها امروزه هم طرفدارن خاص خوش را دارد .

[hwgold-dash bcolor=”#fd7″ align=”right” ]همیشه نقش زنان در اقتصاد،معیشت خانواده و تاریخ آشکار بوده است .و به زمانی برمی گردد که انسان ، کشاورزی و یه دنبال آن یکجا نشینی را آموخت.و با مشارکت زنان در امر کشاورزی و کمک به معیشت خانواده باعث این باور شد که زنان میتوانند در اقتصاد خانواده دخیل باشند.زنان علاوه بر تربیت فرزند به کارهای کشاورزی ،دامداری،پته دوزی، انتقال فرهنگ و آموخته های خویش می پرداختند.زنان با توجه به روح لطیف و علاقه ای که به طبیعت دارند.و با شناسایی گل و گیاهان مختلف توانسته اند از طبیعت الگو بگیرند و این نقش و نگارها را در پته پیاده کنند و طرح های متنوع و جذاب را روی پته بکشند.که هر کدام از این طرح ها و نقش هایی که از طبیعت الگو پذیرفته شده اند، فلسفه و داستان خاص خودش را دارد. زن با توجه به ظرافت و دقت خاصی که در کارهای خود دارد .توانسته است این ظرافت و دقت را روی پته پیاده کند و این هنر دست زیبا را جذاب تر و زیبا تر کند و طرفداران زیادی را به این هنر دست سوق دهد. [/hwgold-dash]