نور و زمان اثر گذار در پته

زمان شستن و گذر زمان تفاوت اصلی دو نخ گیاهی و شیمیایی می باشد.

رنگهای شیمیایی در زمان شستشو رنگ می دهند و در گذر زمان و نور آفتاب رنگشان را از دست می دهند تا به سفیدی خود پشم می رسند.

برعکس رنگهای گیاهی دارای ثبات رنگ بالا هستند در زمان شستشو به هیچ عنوان رنگ نمی دهند و درگذر زمان و و در مقابل نور آفتاب رنگها ثابت می باشند.

به طور کلی رنگهای گیاهی ثبات رنگ از نظر شستشو – نور- سایشی دارند و نخ های شیمیایی (نخ های سنتی بازار) در هنگام شستشورنگ داده و در نور و در گذر زمان رنگشان را از دست می دهند.

گامهای جدید سازمان صنایع دستی و میراث برای ثبت جهانی کردن پته کرمان یکی از شرایط مهم و عملی کردن این گام استفاده از مواد اولیه کاملا طبیعی (نخ پشمی و رنگهای گیاهی)می باشد .

جالب است بدانید بعضی از افراد سود جو در بازار کرمان پته های ۳۰ یا ۴۰ سال پیش را در مقابل آفتاب قرار می دهند تا رنگ نخ ها و پارچه کمرنگ شود و بعد به عنوان پته عتیقه به فروش می رسانند.

[highlight-paper shadow=”0 1px 4px rgba(19, 234, 113, 0.3), 0 0 20px rgba(64, 255, 24, 0.1) inset” align=”right;” ]نخهای شیمیایی و خارجی از نظر رنگ با هم هیچ تفاوتی ندارند هر دو آنها با جوهر رنگ می شوند.[/highlight-paper]

تفاوت پشم شیمیایی وخارجی

تفاوت نخ شیمیایی و خارجی در نوع پشم و جنس می باشد نخ های شیمیایی با پشم معمولی می باشند (ایرانی هستند) و نخ های خارجی با پشم مرغوب (معمولا استرالیایی) میباشند.

به دلیل همین تفاوت نوع پشم و سفید تر بودن پشم خارجی نسبت به پشم های داخلی ،رنگ نخ های خارجی روشنتر است و پته دوخته شده روشنتر و زیباتر می شود.

[hwgold-dash bcolor=”#fd7″ align=”right” ]نخ پته از پشم است نمره نخ هیچ ربطی به گیاهی و شیمیایی ندارد .[/hwgold-dash]

هم نخ گیاهی می تواند نازک باشد و هم شیمیایی.نخ هر چه نازک تر باشد گرانتر می باشد.نخ نازک دوخت را ظریف تر و زیباتر میکند.

نخ های گیاهی شرکت تعاونی پته هشت رنگ نمره ۲۰ می باشد اما نخ های جوهری بازار نمره ۱۲ و ۱۳ می باشند.نخ پته باید دولا تاب و پرتاب باشد.

به آبی روشن در پته دوزی آبی ماستی گفته می شود .هنرمندان و صنعتگران رنگرز قدیم با استفاده از قسمت های مختلفی همچون ریشه-ساقه-میوه و گلهای درختان و گیاهانی چون،خوشک ،سماق،پوست انار ،جفت،زعفران ،گندل،برگ مو، بلوط ،پوست گردو، ،جاشیر، اسپرک ،روناس که به وفور در عرصه طبیعی می رویند.

نخ و پشم و پنبه را رنگ می کردند.هنرمندان رنگرز از مواد دیگری جهت تثبیت کردن و جذب بهتر رنگزا استفاده می کردند و به این مواد دندانه گفته می شد.

دندانه ها نه تنها باعث افزایش واکنش بین الیاف و ماده رنگی می شوند ،بلکه به تثبیت رنگ و یکنواختی آن در الیاف کمک زیادی می کنند.

یکی از دندانه ها دوغ و ماست ترش بوده و برای بدست آوردن آبی خیلی روشن ازدوغ استفاده می کردند و برای آبی پررنگ تر از ماست بهره مند می شدند.

به همین دلیل آبی خیلی روشن را آبی دوغی و به آبی پررنگ تر شبیه به آبی روشنی که در پته دوزی استفاده می شد ،آبی ماستی گفته می شد.

یکی از دلایلی که رنگها در پته در کنار هم همانند طبیعت واقعی و بسیار زیبا می شوند این است که رنگهای گیاهی به علت اینکه همگی با گیاهان مختلف رنگ می شوند و کاملا به صورت طبیعی می باشند .پته های دوخته شده با این نخ ها همخوانی خوبی با هم دارند.